ทำไม ข่าวประเสริฐแห่งความเจริญรุ่งเรือง จึงเป็นแชร์ลูกโซ่ที่เลวร้ายที่สุดเท่าที่เคยมีมา
ผมมีคำสารภาพ
เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม ผมได้อ่านหนังสือเล่มหนึ่งที่เขียนโดยศิษยาภิบาลคริสตจักรใหญ่แห่งหนึ่ง ผู้เขียนสอนให้ผมใช้ชีวิตเหมือนเด็กในพระคริสต์ เขาบอกผมว่าพระเจ้าต้องการที่จะอวยพรผม นอกจากนี้ เขายังบอกผมว่า ถ้าเพียงว่าผมเชื่อเท่านั้น พระเจ้าจะให้บ้านที่สวยงามที่สุดกับผมในละแวกบ้านที่ผมอยู่ ฟังดูก็น่าจะเป็นไปได้
ผู้เขียนอธิบายว่า ครั้งหนึ่งเขาเคยต้องการบ้านที่ดีที่สุดในละแวกบ้านใกล้เคียงของเขา และพระเจ้าได้ให้กับเขา นี่เป็นคนที่พูดโดยมีหลักฐานประกอบด้วย ไม่เพียงเขามีเรื่องเล่าเกี่ยวกับบ้านเท่านั้น เขาได้เล่าอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้ฟังอีก และยังมีชุดฟันเงางามเต็มปากอีกหนึ่งชุดด้วย (โอ้ ช่างขาวอร่ามงามตาอะไรเช่นนั้น ผมคิดในใจ)
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เรียนรู้ในสิ่งเรียกกันว่า "ข่าวประเสริฐแห่งความเจริญรุ่งเรือง" หรือ "ข่าวประเสริฐแห่งความเจริญรุ่งเรืองในสุขภาพและความร่ำรวย" เป็นครั้งแรก ในเวลานั้น ผมฟังดูแล้วก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผลดี: "ถ้ามันเกิดขึ้นกับเขาได้ แล้วทำไมมันจึงจะเกิดขึ้นกับตัวผมเองไม่ได้เล่า"
ถ้าเพียงแต่ผมได้ขุดลงไปดูลึกอีกหน่อย ผมก็คงจะได้เห็นเหตุผลที่แท้จริงว่า ทำไมมันจึงเกิดขึ้นกับเขาได้และเกิดกับตัวผมเองไม่ได้ เพราะว่า "ข่าวประเสริฐแห่งความเจริญรุ่งเรือง" นั้น แท้จริงมันเป็นแชร์ลูกโซ่
